မိမိကိုယ္မိမိ ခြင့္လႊတ္တတ္ေအာင္ သင္ယူျခင္း

       လူရယ္လို႕ျဖစ္လာရင္ အမွားမကင္းၾကပါဘူး။ ေသးငယ္တဲ့ အမွားနဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ အမွားဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးသာ ကြာျခားပါတယ္။ ႀကီးမားတဲ့ အမွားကို ဖ်က္မရတဲ့ အမွားဆိုၿပီး ေခၚၾကပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ စာေရးသူ လက္မခံပါဘူး။ ဖ်က္မရတဲ့ အမွားက်ဴးလြန္မိၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသရမွာပါလား။

      အမွားမက်ဴးလြန္မိေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ်ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တကယ္လို႕ က်ဴးလြန္မိၿပီဆိုရင္လဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့အခါ အမွားကို ထပ္မံက်ဴးလြန္မိတတ္ၾကပါတယ္။ အမွားထပ္မက်ဴးလြန္ခဲ့ရင္လဲ သတ္ေသတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ျခင္း တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားျခင္းဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္လႊတ္တတ္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေအာက္ပါ အခ်က္ ၇ ခ်က္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႕လိုပါတယ္။

၁။ ျပစ္မႈအမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္ပါ။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ရခက္တဲ့ ကိစၥကို ဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့အခါ ျပစ္မႈအမ်ိဳးအစားေလးမ်ိဳးကို ေတြ႕ရပါတယ္။

• ဘဝနဲ႕ဆိုင္တဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြမွာ က်ရံႈးတာ (ဥပမာ ဆယ္တန္းက်တာ၊ ဆယ္တန္းမွာ လိုခ်င္တဲ့ အမွတ္မရတာ)
• တျခားလူကို နာက်င္ေအာင္ ျပဳလုပ္မိတာ
• ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နာက်င္ေအာင္ ျပဳလုပ္မိတာ (ဥပမာ အရက္ေသာက္မိတာ၊ ဘိန္းရွဴမိတာ စသျဖင့္)
• လုပ္သင့္တယ္လို႕ ေတြးထားခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြကို မလုပ္မိတာ (ဥပမာ သင္တန္းတက္မယ္ေတြးမိၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္ၾကာသည္အထိ ဒီအဆင့္ကမတက္ပဲ ျဖစ္ေနတာ)

ျပစ္မႈအမ်ိဳးအစား ခြဲျခားသတ္မွတ္ဖို႕ကိုေတာ့ ဆိုက္ကို ပညာရွင္ေတြက အေလးေပး ေျပာၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီလို သတ္မွတ္ၿပီးတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ဖို႕ နည္းကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂။ ကိုယ္ဘယ္လိုခံစားရလဲ သိေအာင္ႀကိဳးစားပါ။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္လိုခံစားရလဲသိဖို႕ အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့ အရင္းႏွီးဆံုးလူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ဖို႕ပါပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေျပာျပတဲ့အခါ ရင္ထဲေပါ့ပါးသြားပါတယ္။ ကိုယ္ ဘယ္လိုခံစားရလဲဆိုတာကို နားလည္သြားပါတယ္။ တကယ္လို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖြင့္မေျပာခ်င္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ စာနဲ႕ခ်ေရးပါ။ အဓိကက ကိုယ္ဘယ္လိုခံစားေနရလဲဆိုတာ မလိမ္မညာပဲ အမွန္အတိုင္း ထြက္လာဖို႕ပါ။

၃။ ဘယ္လိုျပန္လည္ျပင္ဆင္ရမလဲ သိေအာင္ႀကိဳးစားပါ။

ဘယ္လိုခံစားရလဲသိၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဘာလုပ္သင့္လဲ၊ ဘာျဖစ္သင့္လဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားလို႕ရပါၿပီ။ ဥပမာ မိမိ သူငယ္ခ်င္းဆီက ေငြေခ်းမိၿပီး ျပန္မဆပ္ပဲေနမိလို႕ အရွက္ရေနပါသလား။ ဒါဆို ျပန္သြားဆပ္လိုက္ေပါ့ဗ်ာ။

၄။ အတိတ္က အတိတ္ပဲဆိုတာ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

အတိတ္ဆိုတာ ပစၥဳပၸန္မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႕နည္းလဲ ရၿပီးေနၿပီပဲ။ ရဲရဲရင့္ရင့္ ျပင္ဆင္လိုက္ပါ။ ျပင္ဆင္ၿပီးရင္ေတာ့ အတိတ္ကို ျပန္ျပန္ဆြဲမေခၚပါနဲ႕ေတာ့။ နာက်င္စရာဆိုရင္ ေမ့ပစ္ရပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာဆိုရင္ သယ္ေဆာင္လာရပါတယ္။ မိမိကိုယ္မိမိ ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ေပါ့။

၅။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့တယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါ။

ဘယ္လိုအျပစ္ပဲလုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္ေျဖရွင္းပါ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ကိုယ္အေကာင္းဆံုးျပဳျပင္ၿပီးၿပီလို႕ ယံုၾကည္လက္ခံလိုက္ပါ။ တကယ္လို႕ ဒီအခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွိပ္စက္ေနတာနဲ႕တူပါတယ္။

၆။ အမွားေပၚမွာ သင္ခန္းစာယူတတ္ပါေစ။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္မလႊတ္တတ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ငါဒီလိုအမွားမ်ိဳး က်ဴးလြန္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုိတာကိုေတာ့ သတိရေနဖို႕လိုပါတယ္။ ဒီအမွားကို သင္ခန္းစာယူၿပီး၊ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ တူညီတဲ့ အမွားမက်ဴးလြန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႕ လုိပါတယ္။

၇။ မိမိကုိယ္မိမိ ခ်စ္တတ္ပါေစ။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်စ္တတ္ဖို႕ လိုပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်စ္တတ္တဲ့လူဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နာက်င္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေကာင္းမြန္ဖို႕အတြက္ပဲ အခ်ိန္တိုင္း စဥ္းစားပါ။ အနာဂတ္မွာ အမွားကင္းကင္းနဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနႏိုင္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ထားသလို မိမိကုိယ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ထားပါ။